Het verhaal van de ontvoering van oma Hanneke

Onze oma Hanneke is sinds 1 juli 2024 meegenomen door een bewindvoerder. Sindsdien heeft niemand van haar dierbaren (kinderen en kleinkinderen), verdere familie en vriendinnen meer iets van haar vernomen. Niemand weet, en mag weten, waar ze is. Afgesloten van haar dierbaren zit zij ergens in een kamertje en takelt ze verder af. Wat haar aangedaan is, is mensonterend.

Mijn naam is Babette. Ik ben de dochter van Hanneke Groeneboom-Maal. Mijn moeder, Hanneke, is meegenomen, lees ontvoerd, door mevrouw M.M. Vinkestijn van Vinkestijn Bewindvoering B.V., en Johanna Maria Antonia Veldhof en Melissa van Lavieren van ActiVite (zorginstelling).

Voorafgaand van en dankzij deze ontvoering hebben zorginstelling ActiVite en de betrokken bewindvoerders zich schuldig gemaakt aan onder andere oudermishandeling, verwaarlozing en financiële uitbuiting van de kwetsbare, oudere, dementerende dame Hanneke Groeneboom-Maal. Zij hebben haar eenzaam op een gesloten afdeling geplaatst, daar waar oma Hanneke altijd aangaf in vrijheid oud te willen worden. Bewindvoerder mevrouw Vinkestijn heeft alle wensen en belangen van haar cliënt volledig genegeerd en handelt daarmee in strijd met de wet en regelgeving voor bewindvoerders.

Tijdlijn voor de ontvoering van Hanneke Groeneboom-Maal (J.A.E. Maal) op 1 juli 2024.

29 december 2023: zorginstelling Activite maakt een onderbewindstellingsaanvraag aan zonder überhaupt iemand uit de vertrouwde kring van Hanneke in deze aanvraag mee te nemen. Ik, dochter Babette, word niet benoemd in de aanvraag. Mijn broer wordt wel benoemd met zijn adres, maar krijgt geen uitnodiging. Dit wordt later door griffie telefonisch toegegeven.

De correspondentie hierover kan overhandigd worden en aangifte hiervoor staat in pv.nr. PL1500-2024172475-2.

18 januari 2024: oma Hanneke en ik zijn samen bij Melissa van Lavieren   langs gegaan (zij was toen nog werkzaam bij Tom in de Buurt: hoofdaannemer voor de zorg bij de KvK) om mede te delen dat ik voor mijn moeder zou gaan zorgen op haar oude dag. Ook hebben wij verzocht dat Melissa van Lavieren namens ActiVite een rectificatie aan de rechtbank zouden sturen. Melissa van Lavieren gaf hierop destijds haar akkoord.

Later, in overleg met ActiVite, bepaalden zij zonder dit te delen met mij of mijn moeder om toch te blijven. Hierop zijn zij naar Hanneke, op dat moment al minder helder van geest, toe gegaan, met de vraag of ze een kopje koffie mochten komen drinken. De bedoeling hierachter moge duidelijk zijn: Hanneke manipuleren zodat zij in beeld konden blijven. Hanneke, zo gastvrij als dat zij was, zei ja op de vraag of er een kopje koffie gedronken mocht worden. De echte bedoelingen werden uiteraard niet met Hanneke gedeeld.

1 februari 2024: op deze dag vond er een gesprek plaats met Binnenvest   , ActiVite , Tom in de Buurt en mij (dochter Babette) over de situatie van mijn moeder.

6 februari 2024: op deze dag vindt er een thuisbezoek bij Hanneke plaats door Annet van de Vught (case manager Activite). Zij beloofde mij dat ik een uitnodiging zou krijgen voor de rechtszitting voor de onderbewindstelling van Hanneke. Dit bleek een valse belofte te zijn: deze uitnodiging heb ik nooit ontvangen.

29 maart t/m 1 juli 2024: mijn moeder, oma Hanneke, was behoorlijk ziek en ik ben naar toe gegaan om haar weer op de been te helpen. Voor deze datum verbleef ik al een half jaar standaard één nacht en twee dagen bij mijn moeder om de boodschappen te doen, en om twee keer gezonde maaltijden voor haar te koken. Ik kreeg haar weer op de been, alleen constateerden we wel dat we op zoek moesten naar een alternatief voor de voor haar veel te grote woning met garage.

Mijn moeder Hanneke wilde graag in vrijheid oud worden. Om die reden dachten we aan een kangoeroewoning bij mij (dochter Babette) in de tuin. Dat wilde ze wel, want opgesloten worden in een tehuis was het laatste wat ze wilde. Daarbij had Hanneke de financiële middelen om dit te kunnen faciliteren voor zichzelf.

5 april 2024: mijn moeder wilde dat er een wilsverklaring zou komen waarin zou staan dat ik, Babette, haar wil en vrijheidskeuze mag bewaken als het haar niet meer lukt. Deze is met 5 getuigen die dag nog bekrachtigd.

16 april 2024: Toch werd er achter gesloten deuren een bewindvoerder en mentor aangesteld. Hoewel alle professionele belanghebbenden – zoals zorginstanties en bewindvoerders – aanwezig waren, ontbrak juist de persoonlijke, vertrouwde kring van de betrokkene zelf: mijn moeder, Hanneke. Deze kring is bovendien op geen enkel moment betrokken of meegenomen in het proces, net als Hanneke zelf. De bewindvoerder en mentor werd Taco Zwaan van het bedrijf Sygno, die van tevoren al een rondje door mijn moeders huis had gedaan samen met de instantie ActiVite.

In de periode dat hij bewindvoerder is geweest heeft hij zich schuldig gemaakt aan de volgende ernstige wanpraktijken en zelfs strafbare feiten:

1. Taco Zwaan van het bedrijf Sygno heeft rekeningen geblokkeerd van mijn moeder en haar vier weken zonder bankpas laten zitten. Na vier weken kwam de bankpas binnen met de woorden: “sorry voor de vertraging”.
   
   In die vier weken heb ik alles voor haar bekostigd en heeft Taco Zwaan Hanneke volledig genegeerd. Als ik had geluisterd naar de bewindvoerder en niet bij mijn moeder was gebleven, had zij dus vier weken lang geen eten kunnen kopen. Dit is ronduit bizar. Had zij en haar katjes het dan wel overleefd? Hanneke schaamde zich omdat zij zelf niks kon betalen en sprak uit dat ze maar weer aan het werk moest gaan, dat ze zich schaamde en “maar beter dood kon gaan”. Deze woorden gingen door merg en been.
2. Taco Zwaan heeft gedreigd dat ik, Babette, niet bij mijn moeder mocht blijven logeren om haar van Mantelzorg te voorzien tot we de kangoeroewoning in onze tuin tot realiteit hadden gemaakt.
3. Taco Zwaan heeft de AVG wet overtreden. (aangifte pv.nr. PL1500-2024172475-2). Taco Zwaan heeft door middel van whatsapp correspondentie informatie gedeeld met derden die samenwerken met zorginstellingen.

Uiteindelijk na deze serieuze misstanden gepleegd te hebben voelde Taco Zwaan nattigheid. Hij realiseerde zich dat als deze wanordelijkheden bij zijn klanten terecht komen hij zijn bedrijf op zou kunnen doeken. Hierop heeft hij zijn ontslag ingediend, maar niet zonder eerst te proberen de rechtbank ervan te overtuigen dat de zorg voor mijn moeder absoluut niet bij mij (Babette) mocht komen te liggen.

Tijdens mijn mantelzorg voor mijn moeder Hanneke Groeneboom-Maal kreeg ik per toeval de brief voor een rechtszitting onder ogen. Uiteraard was deze niet naar mijn adres gestuurd. Bij deze zitting diende Taco Zwaan snel zijn ontslag in, angstig dat de feiten aan het licht kwamen. Wij waren allen aanwezig: mijn moeder Hanneke, mijn man Walter, mijn drie kinderen (kleinkinderen van Hanneke), Ronald (gemachtigde) en ik zelf, Babette.

Daar heb ik, Babette Groeneboom, bewindvoering en mentorschap voor mijn moeder aangevraagd. Helaas is de macht van de zorginstellingen en bewindvoerders te groot en hebben deze zorginstellingen ook teveel zeggenschap. De bewindvoerder en mentor moet de zorginstantie aanstaan, maar wat de liefdevolle familie voor de kwetsbare oudere voor ogen hebben is niet van belang. Het gaat deze instanties enkel alleen om haar geld (vandaar dat het feit mensenhandel hier relevant is) en niet om haar welzijn en of ons welzijn. Geld maakt macht en veroorzaakt misbruik: oma Hanneke wordt gezien als een geldkraan, en dan is blijkbaar alles geoorloofd.

1 juli 2024: op deze dag werd Vinkestijn Bewindvoering B.V. benoemd, wederom achter gesloten gerechtsdeuren. Over deze benoeming is niet eens een aankondiging over de post gekomen. S ’middags stond M.M. Vinkestijn met politie voor de deur van mijn moeders huis. De bewindvoerster heeft iedereen gesommeerd het pand te verlaten. Hieronder vielen ik, Babette Groeneboom, twee van de drie kleinkinderen Tim en Madelief en Ineke (mantelzorgster en tevens goede vriendin van Hanneke van 84 jaar). Daarna is er een grote groep mensen naar binnengelaten, waaronder waarschijnlijk een rechter, Melissa van Lavieren (nu van Activite), meerdere psychiaters, en meer.

Mijn moeder is niet bang van aard en maakte er zoals altijd een vrolijke boel van om de onrust die er heerste te dempen. Zo deed zij dat immers altijd. Dit deed zij niet wetende wat er boven haar hoofd hing: beroving van haar vrijheid door onvrijwillige opsluiting na een ware ontvoering/gijzeling.

Oma Hanneke is op deze dag meegenomen in een auto en daarna door dierbaren nooit meer gezien.

Binnen een dagdeel was er een uitspraak, en nog binnen dat zelfde dagdeel is Hanneke weggerukt uit haar vertrouwde omgeving. Zij is afgevoerd zonder dat zij afscheid kon nemen van iemand. Waar zij zo van hield en waar zij zich aan vast klampte, haar twee katten, bleven achter in het huis. Tot op heden zwijgen alle betrokken zorginstanties (ActiVite en bewindvoerder Vinkestijn) richting iedereen die graag wil weten of het goed met Hanneke gaat, laat staan waar zij zich bevind. De dierbaren van Hanneke weten niet eens of zij nog wel leeft.

De twee katten zijn later overigens door de bewindvoerder naar een asiel gebracht, waar de bewindvoerder de boodschap aan het asiel gaf dat er geen familie was om de katten op te vangen. Zelfs nadat het asiel aangaf dat het overvol was en geen plek en goede zorg kon bieden, drukte de bewindvoerder dit er doorheen. Na zelf alle asielen gebeld te hebben met de vraag of er twee katten waren gebracht, kwamen wij er achter dat de katten zich bij een asiel bevonden. Hier vertelde het asiel ons dat er hen was verteld dat er geen familie was om de katten op te vangen. Voor deze katten waren echter genoeg opties, en de katjes zijn opgehaald en op dit moment gezond en wel.

Mijn middelste kind, Tim, is die bewuste middag nog terug naar zijn oma’s huis gegaan omdat de bewindvoerder belooft had dat we terug mochten komen. De bewindvoerder zou nog bellen, maar dit zijn uiteraard allemaal leugens geweest. Tim kon niet op tegen dit geweld en heeft zijn oma letterlijk afgevoerd zien worden. Hij sprak de historische zin uit; “ik heb de 2^eWereldoorlog niet meegemaakt, maar deze ontvoering lijkt vreselijk veel op hoe de razzia’s worden beschreven in de geschiedenis boeken”.

Mijn kinderen hebben nu van dichtbij meegemaakt hoe de zorg daadwerkelijk te werk gaat en zijn zich rot geschrokken dat dit überhaupt kan in “het veilige Nederland”. Het Nederland waar mensen vrij horen te zijn, en de zorg er liefdevol, met het hart en respect voor iedereen hoort te zijn. Niets is minder waar. Mijn kinderen, de kleinkinderen van Hanneke Groeneboom, hebben zorgcriminelen aan het werk gezien.

Ook de politie heeft een negatieve bijdrage in dit verhaal. De politie zegt dat ze de verblijfplaats weten maar niet mogen melden. Zij beweren dat het een burger tot burgerzaak is en daarbij weren ze de familie om aangifte te doen wat betreft mensenhandel. Na veel doorzetten mocht er maar één aangifte gedaan worden, terwijl mijn kinderen deze schrijnende, emotionele zaak van dichtbij hebben gezien. (PL1500-2025017476-2).

Wat valt onder artikel 273 f van het strafrecht?

Dwang, Financiële uitbuiting, Misleiding, Bedrog, Transport

Ondertussen weten wij niet eens of ze spullen van mijn ouders weggegooid hebben. Mijn moeders poëziealbum, mijn vaders sterfteboek, hun kinderboeken, fotoalbums, onze ouderwetse filmbanden met nodige apparatuur om dit nog af te kunnen spelen, mijn moeders sieraden. Ons waardevolle erfgoed. Wij weten ook hiervan van niks. Er wordt met niemand overlegt, en aangezien mijn moeder (als het goed is) nog leeft, is het weghalen van deze spullen niks minder dan diefstal. Verder staan er in mijn moeders huis nog eigendomszaken van mij, mijn broer en Mevrouw Ineke (84 jaar en mantelzorgster). Al het geld verdwijnt nu in de zakken van de zorginstanties en bewindvoering. Het gaat dan ook niet om mijn moeders welzijn of onze welzijn. Het gaat om haar geld. Dit is ordinaire ROOF; MENSENHANDEL.

Tevens had mijn moeder een ander plan met haar geld: in vrijheid oud worden. Met dementie kon deze wens alleen vervuld worden door een kangoeroewoning in de tuin bij haar enige dochter, ik, Babette Groeneboom, neer te zetten en zorg zelf in te kopen. Dit stond in haar Verklaring van haar Wil. In haar Verklaring van haar Wil gaf ze haar eigen wil aan en deze WIL gaf mijn moeder in mijn handen, Babette.

Haar verklaring van Haar Wil is iedereen aan voorbij gegaan. ActiVite heeft haar onder dwang misleid en haar daarna tegen haar wil opgesloten. Dit gaat ook nog eens in tegen de wet Open deuren beleid: we mogen mensen niet opsluiten tegen hun wil.

Ze wordt financieel uitgebuit terwijl ze absoluut geen toestemming heeft gegeven om haar bankrekening te laten leegroven door de bewindvoerder, laat staan dat ze toestemming heeft gegeven om haar huis leeg te laten roven om het daarna te laten verkopen. Zij heeft nooit toestemming gegeven dat haar kinderen kaal geplukt moesten worden in de strijd om haar te bevrijden. Zij heeft nooit toestemming gegeven om zichzelf en haar dierbaren emotioneel kapot te laten maken.

Niemand zal er ooit achter komen of haar huis voor een eerlijke marktprijs verkocht wordt, en hoeveel geld er in de zakken van Bewindvoering Vinkestijn B.V. en zorginstelling ActiVite zal verdwijnen. Er is totaal geen transparantie.

We spreken hier over uitbuiting van een oudere, notabene dementerende dame. Haar dementie buiten ze volledig uit en dat vind ik het meest zorgelijke en walgelijke van de hele situatie. Tevens heeft de oudere recht op participatie. Ouderen hebben volgens deze wet recht om actief deel te nemen aan beslissingen die hen aangaat. Dit houdt dus in dat ze betrokken horen te worden.

Nooit is er aan oma Hanneke de vraag gesteld of zij op een gesloten afdeling geplaatst wilde worden zonder haar geliefde katjes, zonder haar dierbaren te mogen zien, zonder de vrijheid te hebben om een rondje te gaan fietsen wanneer zij dat wil.

Nooit is er aan oma Hanneke gevraagd: of zou je graag in een kangoeroewoning oud willen worden, waar je zelfstandigheid behoud maar waar er wel gezorgd kan worden voor je door mensen die je kent en vertrouwd?

NOOIT!

Melissa van Lavieren en mw M.M. Vinkestijn hebben dit alles achter gesloten deuren geregeld, zonder dat er een dierbare of iemand uit haar vertrouwde kring bij was. Mijn moeder had als kwetsbare oudere geen schijn van kans tegen deze manipulatie en dit brute geweld.

Er zal niemand zijn in deze wereld die hardop zal zeggen dat het onvrijwillig opsluiten van een demente oudere, waarbij ze nooit meer haar dierbaren en haar huisdieren mag zien, in het belang is van deze kwetsbare oudere.

En toch is dit de realiteit.

Wil je graag in contact komen, of ken je soortgelijke schrijnende situaties? Neem dan contact op door een e-mail te sturen naar waarismijnoma@outlook.com.

 

Dit is niet een eenmalig gevalletje waarbij mensen op deze manier behandeld worden hier in de Bananen Republiek Nederland:

.